Taupo times 3: Vrije tijd

Met een reistijd van vijf tot 15 minuten van en naar werk en het centrum (vijf minuten met auto, tien minuten fietsen naar - want bergaf, 15 minuten van - want bergop), heb ik ineens heel veel tijd over om dingen te doen, omdat het in Londen altijd minstens anderhalf uur duurde om ergens te komen. Ook begin ik vaak vroeg (zeven of acht uur) of laat (half 12), waardoor er meer tijd aan één kant van de dag overblijft. Wat te doen met al die vrije tijd?!

Naar de Spa Pool
Als de drie vulkanen (net zo onuitspreekbaar als de IJslandse vakantieverpester: Ruapehu, Ngauruhoe (Mount Doom) en Tongariro) die ik vanuit m’n woonkamer kan zien, me al niet er aan herinnerden dat ik hier op een gigantische scheur in de aardbodem zit, dan doet de Spa Pool het wel. De Spa Pool is een knusse (soms iets te knusse) inham van een rivier waar warm water de rivier in borrelt. Dus kan je daar, zomer of winter (het weerbericht voor de winterse 28e mei - jullie 28e november: 14 graden en zonnig), lekker in badderen. Je kan er zelf de temperatuur aanpassen door aan de knoppen in de rondswand te draaien dichterbij de rivier (niet te dichtbij, anders kom je uiteindelijk in de Huka Falls terecht, en dat wil je niet) of bij de warmwaterval te gaan zitten. Ik had het koud en besloot een douche te nemen in de waterval - perfecte temperatuur. Drie dagen later kwam ik er achter dat er - zelfs nadat ik m’n haar had gewassen - er nog steeds (zwart) zand in m’n haar zat.

Door de grootte (of beter gezegd kleinte) van de bron, leer je er ook automatisch mensen kennen (of je nou wilt of niet), want elkaar negeren gaat heel moeilijk. Zonder mobiele telefoon waarop je plotseling talloze smsjes te checken hebt, is het namelijk heel lastig te veinzen dat je een ander niet hebt opgemerkt. En mysterieus in de verte staren werkt ook maar voor een minuut. Dat gebrek aan mobiele telefoons is ook onpraktisch omdat er geen kleedhokjes zijn. De Duitse handdoekombindmethode is dus voor de uitgebadderden de way to go, en dan is het maar hopen dat iedereen plotseling heel geïnteresseerd in die ene rots of vogel in de verte is.

Nachtleven
Er zijn een aantal bars in Taupo, waarvan Element waarschijnlijk de bestlopende is. Helaas betekent dit niet dat het daarom een leuke plek is om uit te gaan. Element hoort namelijk bij het Base-hostel, het Base-hostel hoort (al dan niet officiëel) bij de KiwiExperience. En bij de KiwiExperience horen 18-jarige Engelsen. Dus op een vrijdagavond om tien uur is de dansvloer gevuld met meisjes die veel te veel hun best hebben gedaan op hun uiterlijk (meestal zonder succes) en jongens die schuchter aan de rand met een arm en een been shuffelend een soort van semi-nonchalante indruk proberen te maken, maar meestal in plaats daarvan het signaal ‘Clearasil en onzeker’ uitzenden.

Vorige week hield Element echter een ‘industry party’, wat zoveel betekende als dat je er eindelijk het gezicht bij de stem aan de skydivetelefoon te zien kreeg, en onder het mom van ‘netwerken’ een saai gesprek kon afbreken om ‘nog wat andere mensen te leren kennen’. De meesten waren sowieso dronken (ook in Nieuw-Zeeland drink je niet voor de gezelligheid, je drinkt om dronken te worden).

Ik leerde onder andere een gast kennen die zichzelf een hele Hardcore Scenestar™ vond, volgetatoeerd en natuurlijk muzikant. Hij leefde van optredens en omdat ik hier enige potentie van een hobbyontwikkeling voor mezelf in zag, was ik heel geïnteresseerd en werd ik uitgenodigd om naar een van zijn optredens te komen kijken. Optreden was een groot woord bleek, hij speelde in de huiskamer van een hostel. Maar eerlijk is eerlijk, stiekem was hij wel echt goed. Ondanks dat hij flink dronken was toen ik hem leerde kennen, herkende hij me toch. (Zou ook goed kunnen zijn omdat ik in m’n eentje zat, dat ziet er toch een beetje sneu uit, maar hé, je hebt nog altijd een grotere kans mensen te leren kennen als je in je eentje in een openbare ruimte zit, dan als je in je eentje thuis zit. Als je er tenminste uit ziet zoals ik.) (Meent ze dat nou echt?) Hij nodigde me uit om gelijk een mopje te komen meezingen, en na mijn publieke auditie vond hij me gelukkig goed genoeg, zodat ik volgende week mag terugkomen voor meer.

Bloggen
Nee, dat doe ik dus niet in m’n vrije tijd, maar op m’n werk. Het is hier niet zo druk. En m’n collega’s snappen toch niet wat ik schrijf.