The return to Freezing Frogland: The first 6 months

I can’t believe it’s been exactly half a year since I returned on home soil. It’s gone ridiculously fast. Here’s a quick recap for those that have not found the time or interest (but still ended up here) to keep up with me.

After I left New Zealand halfway April I traveled through Thailand, Laos (with Stray) and Vietnam (alone). I ticked all the backpacker boxes such as uncomfortable night bus travels (a rock thrown through the window by two fighting men), getting my purse snatched (good reason to buy a new camera), food poisoning (aptly named ‘The biggest loser Laos’ by my also rather sick Swedish roommate) and eating insects (anything fried tastes the same).

I got home at the end of May and moved in with my sister in The Hague, which I was very grateful for, as I think I’ve come to a point in my life that I’ve saturated my need for staying in hostels. After a week I got bored and started looking for a job. Any job. After another week I found one and I'm now working as an Admin/Secretary. Which is not what I got my MA in sociology for, but it pays the bills and keeps me off the street. Which is a good thing as the neighbourhood I live in is the only thing mentioned under ‘Danger and Annoyances’ if you look up The Hague in the Lonely Planet.

I also started looking for my own flat, not necessarily related to the latter, but when you can find something nice and cheap of your own, why wouldn’t you? Start of August I got assigned my own (council/social housing) 2-bedroom flat, 200 meters from where I was living, so me and my sister can still have dinner together. It looked rather ugly colour-scheme and hygiene wise (not that I’m a pro decorator but I know that brown-and-yellow living room walls have been a no-no for about 40 years and mould does not qualify as wall decoration), so it needed some work done, but it’s nice and spacious and cheap. So after a month of painting, getting my hands on an entire set of furniture and decorations for a set price (including 20 pillows, Easter eggs, plastic peaches and some hideous paintings), I think I can say I’ve sort of settled down.

In short:

Now that I’ve been back for a while people tend to ask me quite often whether Holland is a good country, if it’s good to be back, if I’m going to stay, what changed the most. Let me tell you this. There’s two things that changed the most. First, people have crates on their bikes. That’s new. I’ve quickly adapted and bought a pink one myself, but had some trouble attaching it to my bike because my snelbinders (which cost about €5) keep on getting stolen. Now that I’ve secured them with 8 tie-wraps, they’re still on there a week later!

Second, I’m that one that’s changed. I’m older. When I pass the local uni, I’m not in their age group anymore. I was when I left Holland. The Moroccan boys on the street don't call me 'psst psst' anymore but say 'mevrouw'. Well, that's the cue that your youth definitely over (and you instantly learn it's got advantages as well).

But yes, it’s good to be back. I’m planning to stay – at least for a couple of years. The Hague is a great city, very international, with loads going on. It’s got pubs, music and a beach. It’s not pretentious, touristy and expensive like Amsterdam. Probably most important though, is that it is so much better to get to see my old friends regularly instead of just liking their statuses on Facebook. I do miss the nature and the lifestyle of meeting a lot of random people though, but this is something that is still available, just with a little bit more effort than before. In the end, all places and countries and cultures have their pros and cons. After a lot of thinking and some spare time I’ve come to the following conclusion:

I plan to write here regularly, depending on the interest shown (my eyes are on the counter!) and inspiration. Feel free to suggest topics!

Taupo times 11: Nog vier weken - met dank aan Immigration NZ

Ik heb een vertrekdatum. Ik zal Nieuw-Zeeland op 16 april verlaten. Dit zou eerst twee weken later zijn, maar aangezien de communicatieafdeling van de immigratiedienst net zo goed werkt als seksuele voorlichting voor de plaatselijke jeugd, stop ik eerder met werken, en vertrek ik dus eerder.

Ik zal even kort uitleggen wat er gebeurd is. Niet omdat dat zo interessant is, of omdat ik van klagen hou, maar omdat een Googleaar er misschien ooit nog wat aan heeft.

In december bel ik de immigratiedienst op om te vragen hoe ik, als mijn Working Holiday Visa verloopt, eventueel langer in het land kan blijven zonder eerst een visa-run via een retourtje Australië te hoeven doen. Ik krijg te horen dat ik een Visitor Visa aan kan vragen voor $140. Na een tweede belronde ontvang ik de papieren (de papieren uit de eerste belronde zijn nooit aangekomen), vul ze in, en stuur ze terug samen met m'n paspoort.

Een paar weken later krijg ik m'n paspoort terug, vergezeld met een brief dat mijn aanvraag voor mijn Visitor Visa is geaccepteerd. Dacht ik dat toch mooi ruim op tijd geregeld te hebben. [Voeg hier geluid van het kruis uit 5 tegen 5 in.] Ben je gek! Ze zijn namelijk vergeten het visum in m'n paspoort te stoppen. Na een e-mailuitwisseling met een medewerker met een verdacht buitenlandse achternaam die ook nog niet eens een fatsoenlijke e-mail blijkt te kunnen typen, stuur ik mijn paspoort naar ze terug, zodat ze het visum erin kunnen stoppen. Toch goed van me dat ik zo oplettend was. Ik krijg mijn paspoort terug, dit keer mét visum. Alles toch nog op tijd geregeld. [Voeg hier geluid van het kruis uit 5 tegen 5 in.]

Wat nu blijkt, en wat niemand me ooit heeft verteld, nergens in de Visa Guide (handleiding bij het invullen van je papieren) te vinden is, niet te Googelen valt en elke logische redenatie te boven gaat, is dat wanneer je in Nieuw-Zeeland een visum aanvraagt, deze gelijk ingaat vanaf het moment van aanvraag. Dus als jij een bezoekersvisum aanvraagt, vervangt deze je werkvisum. Logisch. Want een visum waar je niet mee kan werken is veel handiger dan eentje waarmee je dat wel kan.

Op 12 maart had ik dus spontaan een lang weekend omdat ik volgens mijn huidige visumstatus dus niet meer mocht werken. Dit keer bel ik het persoon waarmee ik eerder had geëmaild op ("Hoi kan je me nog herinneren, je was vergeten m'n visum in m'n paspoort te stoppen"), leg de situatie uit, en krijg ik te horen "ja maal dat had je op een apalt bliefje bij je aanvlaag moeten schlijven, als je had gewild dat ie ná je welkvisum zou ingaan." "En hoe had ik dat moeten weten, waar kan ik dat vinden in de Visa Guide?" "Nee, dat staat el niet in, mensen weten dat gewoon."

Gratis communicatie-/klantvriendelijkheidstip van mijn kant: misschien dat het een idee zou zijn deze gang van zaken in de Visa Guide/aanvraag te zetten? Zodat de mensen die dit niet "gewoon weten", het ook te weten komen? Het is al een heel boekwerk (inclusief vragen over je laatste vijf banen en de gezondheid van je familie), een extra regel met "indien u al in het bezit bent van een ander visum, wilt u dat het visum dat u nu aan het aanvragen bent direct, of aansluitend aan uw huidige visum ingaat? ☐ Directe ingang ☐ Aansluitende ingang" past er best nog bij.

Gelukkig heb ik het nog voor elkaar gekregen mijn werkvisum terug te krijgen (zou ik de boze telefoonstem van mijn vader geërfd hebben?), maar daardoor is wel mijn Visitor Visa ongeldig verklaard. Want hoewel ze toegaven dat de informatievoorziening tekort was geschoten, hebben ze zich (volgens zichzelf) keurig aan de regels gehouden, waardoor ik geen vervangende Visitor Visa na mijn Working Holiday Visa krijg. Ik kan 'm wel opnieuw aanvragen voor $140. Ja, 't is mooi met je. Het is makkelijker een retourtje Australië te boeken.

Maar dat doe ik niet. Mijn nabije toekomstplan ziet er daarom als volgt uit:
2 april: Laatste werkdag
16 april: Auckland - Chiang Mai (Thailand), vanuit daar met de Stray-bus door Laos
half mei: solo door Vietnam
30 mei: ontvangstfeest op Schiphol met verse mozzarella, parmaham en spekkoek. Lijkt me leuk.