maandag 16 mei 2011

Taupo times (1)

Jongens, ik ben niet boos. Ik ben teleurgesteld. Geen een suggestie voor een eventueel blogtopic. Nou, dan schrijf ik toch gewoon lekker weer over mezelf? Prima hoor, heb je alleen jezelf mee!
Binnen een week tijd ben ik getransformeerd van backpacker naar inwoner van Taupo, met alles erop en eraan. Zoals je aan de checklist kan zien, ben ik aardig opgeschoten. Zullen we het even puntgewijs doornemen? Goed.

Baan
Is leuk en hartstikke relaxed. Het team bestaat uit vrouwen onder de 30 en brengt het grootste gedeelte pratend met elkaar of met klanten door. Ik moet nog wel even het computersysteem doorkrijgen, want met al die verschillende vouchers, codes en programma's zie ik op het moment voornamelijk bos en niet zo veel bomen, maar dat komt wel goed. Wat trouwens opvallend (en vrij onverwacht) is, is dat de rest allemaal Nieuw-Zeelands is. Ik ben benieuwd hoe mijn Engels over een jaar klinkt...

Bankrekening
Die kon ik gewoon openen met een paspoort en contract. Binnen twintig minuten stond ik buiten met een bankpas. M'n portemonnee begint ondertussen uit te puilen met zes verschillende bankpassen (twee van elk land).

Huis
Ik had dit keer écht geen zin om lang in tijdelijke woonruimte te zitten. Dit had mede te maken met mijn huisgenoot in het YHA-complex waar de YHA mij accommodatie aanbood voor de eerste paar weken. Gary is vrachtwagenchauffeur met Heul Veel Problemen. Hij kan de gasrekening niet betalen (en ik moet het weten). Hij heeft ruzie met zijn vrouw (en barst in huilen uit). Hij mist z'n vrouw (maar heeft geen geld om haar op te zoeken). Hij vindt zichzelf heel grappig (en lacht dan heel hard). Daarom was ik heel blij toen Erik uit Den Haag een kamer over had in zijn vrijstaande stulp met open keuken en bubbelbad. Het ligt een beetje uit het centrum, maar dat maakt niet uit want:

Auto
Waar ik ook echt geen zin in had, was afhankelijk te zijn van het (nauwelijks bestaande) openbaar vervoer hier. Gelukkig moesten twee backpacksters hun auto nodig kwijt, en ben ik nu de trotse eigenaar van een Toyota Corona (neehee, níet Corolla!) DX 1990. Voor mensen die betere dingen te doen hebben dan automerken en -modellen uit hun hoofd te leren: een familiewagen met grote kofferbak. Voor ongeveer €600,-. En ook nog eens automaat. (Het verkeer is hier zo druk en chaotisch dat je helemaal geen tijd hebt om te schakelen. Not.) Plus twee flessen wodka, een slaapzak, een winterjas, drie paraplu's, een zak vol hotelshampoo en casettebandjes van Dolly Parton en de Backstreet Boys, want die konden ze niet meer mee terug nemen.

Gratis skydive
Zoals beloofd door de manager tijdens m'n sollicitatiegesprek over de telefoon, krijg je als hostelmedewerker de kans om alle activiteiten die je voor de klanten kunnen boeken, uit te proberen, zodat je weet waar je het over hebt. En laat nou de activiteit waar het meeste geld mee verdiend wordt, en de meeste concurrentie voor is, skydiven zijn. Dit betekent dat de bedrijven staan te trappelen om je gratis mee te nemen, je de hoogste sprong laten doen, je dvd's, video's en t-shirts meegeven, om maar te laten zien dat zij toch wel de allertofste zijn. Dus twee uur nadat ik mijn eerste werkdag was begonnen kreeg ik te horen dat ik geboekt was voor een skydive. De dag daarna kwam de concurrentie langs om me te laten weten dat als ik op een ochtend wakker werd, een blauwe lucht zag en zin had in een sprong, ik ze vooral moest bellen, dan zouden ze me gelijk komen ophalen. Geen probleem!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten